Clarisse
Bruyn
broeck

Mijn zus vermagert, ik zie haar aftakelen. Mijn familie ziet het ook.
Negatieve gevoelens nemen de bovenhand. Hoe moet ik dit verwerken? En hoe moet ik deze gevoelens uiten? Praten? Schrijven? Tekenen?

Mijn taal is oorspronkelijk de taal van het sieraad.
De chaos in mijn geest moet geordend worden en mijn dagboek helpt me hierbij.
Door mijn gevoelens te beschrijven en in vraag te stellen, probeer ik de diepere inhoud ervan te achterhalen.

Ik ben al lang gefascineerd door het lichaam, lichaamsbouw en lichaamstaal.
Mijn fascinatie hiervoor is nog groter geworden, nu één van mijn zussen aan anorexia lijdt.
Haar lichaam verandert - niet alleen fysiek maar ook emotioneel. Die emotionele kant van het lichaam zag ik niet tot voor kort.

Het lichaam van mijn zus kwijnt weg en de "structuur" ervan is zelfs te zien aan de buitenkant. Ik kan niet anders dan dit gaan gebruiken in mijn werk.
Die lichamelijke veranderingen vertaal ik door middel van objecten die een letterlijke transformatie of een vervreemdend effect oproepen; een bolle spiegel, een verknipt kledingstuk, een ijzeren ruggengraat, … . Objecten die uitdrukken hoe het "gekende" (lichaam) plaats maakt voor het "vreemde", voor de afwijking, voor de ziekte.

Ik voel zelf ook de gevolgen van deze ziekte, mijn emoties zijn soms niet meer